Imię: Hanako
Przezwisko: Hana, Toire no Hanako
Nazwisko: Satake
Wiek: Zmarła w roku 1632. Wygląda na około siedemnaście lat.
Rasa: Yōkai/Nienawiść
Zajęcia, na które chodzi: Zajęcia wieczorowe
Zajęcia dodatkowe: Zajęcia artystyczne, muzyczne oraz językowe
Wygląd:
Łamiąc zasady regulaminu szkolnego dziewczynka chodzi w niestosownym do jej zajęć mundurku. Nosi czerwoną spódniczkę, taką, w jakiej zmarła. Czarna koszula, oraz czerwona kokardka. Dziewczyna widywana jest przez innych jedynie na zajęciach, dlatego sądzą, że to jest jej jedyny ubiór. Ma długie, ciemne włosy z prostą grzywką, sięgające za ramiona. Jej oczy idealnie współgrają z alabastrową cerą oraz włosami, ponieważ tęczówki ma równie ciemne, co włosy. Jest niska i wychudzona. Gdyby postawić ją na wadze, liczyłaby około 34 kilogramów, ale w końcu jest duchem. A duch, to bardziej wyobrażenie, niż materialna istota. Centymetrów ma 156, czego w sobie bardzo nienawidzi. Pod jej powiekami wiecznie znajdują się cienie, jakby z niewyspania…
Charakter:
Dziewczyna, gdy jeszcze żyła cierpiała na schorzenia psychiczne. Przewlekła depresja, oraz rozdwojenie jaźni. Z dnia na dzień jej choroby przybierały na sile, nikt nie był w stanie stwierdzić, co jej dolega i jak ją leczyć. Sprawiała wrażenie dziewczynki, drobnej, przestraszonej i uroczej. Jednak w głębi duszy planowała już, który palec odciąć Ci pierwszy, i czy powiesić Cię za jelito grube czy cienkie. Teraz, gdy powstała jako uosobienie jednego z grzechów, Nienawiści, traktuje wszystko, właśnie z nienawiścią. Zabija zwierzęta, zabija ludzi. Żyje żądzą zemsty. Czy jest w stanie kogoś pokochać, polubić? Tego nie wie nikt, nawet ona sama. Nigdy nie poczuła żadnej pozytywnej emocji, choć szczerze powiedziawszy – bardzo by chciała. Dziewczyna nie potrafi sobie uświadomić i nie chce sobie uświadomić, że już nie żyje. Gdy ktoś powie, że jest inaczej – morduje go bez skrupułów.
Historia:
Znacie może legendę o Hanako-san z toalety? Tak? To dobrze, bo to właśnie o tą Hanako chodzi! Dziewczynka ta miała siedemnaście lat, gdy wraz z innymi dziećmi bawiła się w chowanego na tymże placu, gdzie teraz stoi nasza Akademia. Wszystko zapowiadało, że dzień będzie normalny, że nic złego się nie wydarzy…  Niestety, właśnie ten dzień, dwudziesty pierwszy listopada był tragedią dla niej i dla całej rodziny. Masowy mord, kolejna odsiecz na nieludzi. Rodzice Hanako byli wampirami, a skoro oni byli, to przecież dziecko też musiało być. Ale to nie była prawda. Była zwyczajną, małą kobietką, która pragnęła chodzić do szkoły i poznawać świat. Ukrywając się za jednym z drzew nie dostrzegła mężczyzny kilka metrów dalej, za krzakami. To właśnie on wymierzył jej cios z łokcia w tył głowy. Straciła przytomność na kilkanaście minut, a gdy się obudziła, była przywiązana, tak jak jej rodzice do pala. Słoma pod nimi zaczęła się palić, a oni… Oni znikali w ogniu, wydając z siebie wrzaski, jakie mogłyby obudzić zmarłych. Odrodziła się kilkanaście dni potem. Jej rodzice, jako istoty bezduszne nie mogły tego zrobić.  Jej duch odrodził się tylko dlatego,  żeby szerzyła na tym świecie nienawiść i chęć zemsty. Po nic innego. Od czasu powstania akademii zamieszkała jako zbłąkana dusza w bibliotece z nadzieją, że nikt nie dowie się o jej istnieniu. Ale niestety jeden dobry człowiek, zwany Peterem Moliere sprawił, że została tutaj adeptką nocnych zajęć. Mimo to, nadal morduje i niszczy…
Rzeczy, które zawsze przy sobie ma:
- Pluszowy królik, prezent od rodziców w dzień ich śmierci,
-  nóż/nożyczki