Die, jak na dobrego obserwatora przystało, nawet nie myślał o opuszczeniu swojego stanowiska, gdy stał się świadkiem incydentu wewnątrz szkolnej biblioteki z udziałem innego yōkai, którego nigdy nie miał okazji bliżej poznać. A może po prostu on sam nie dawał ku temu możliwości? Tak czy inaczej, o ile dobrze pamiętał, dziewczyna uczęszczała z nim na wszystkie zajęcia obowiązkowe oraz dodatkowo jeszcze na artystyczne, raz po raz rzucając mu nieprzychylne spojrzenia zza swojej sztalugi, gdy malowała, wpatrując się w niego, zamiast w modela. Nie przywiązując większej uwagi do jej zachowania, Ichiro po prostu skupiał się na czynnościach, wykonywanych w danych momentach i skutecznie ją ignorował, uznając, że nie ma się czym przejmować. Jeśli dziewczyna swoim mrożącym krew w żyłach spojrzeniem chciała dać mu do zrozumienia, iż ma mieć się na baczności, to Hayashi nie miał się czego obawiać. Jako potężnemu onryō, tak naprawdę mało co stanowiło dla niego większe zagrożenie. Gorzej, jeśli brunetka w jakiś dziwny, niepojęty dla niego sposób, chciała zwrócić na siebie jego uwagę i przekazać, iż chciałaby się z nim zaprzyjaźnić. Dopiero w takiej sytuacji Ichiro byłby skłonny uciekać jak pies z podkulonym ogonem, o wiele bardziej nie radząc sobie w relacjach interpersonalnych, niż na polu bitwy.
Westchnąwszy ciężko, zamknął w końcu książkę, przerywając tym samym swoje rozmyślania, po czym odłożył opasłe, obite w skórę tomiszcze i odwrócił się, mając zamiar opuścić bibliotekę. Tego dnia żadna z książek nie przykuła jego uwagi.

Skrzywił się, jakby obrzydzony, gdy palce brunetki zacisnęły się wokół jego szczupłego nadgarstka. Po upływie kilku sekund, spędzonych na wpatrywaniu się w dłoń dziewczyny, uniósł wreszcie nieprzyjazne spojrzenie onyksowych tęczówek na jej twarz i odezwał się do niej po raz pierwszy.
- Jakiej formy zabawy ode mnie oczekujesz? - prychnął. Jego głos był miły dla ucha, a na dodatek okazał się być zaskakująco głęboki, jak na tak młodego mężczyznę - Nawet, gdyby to miała być gra na Twoich zasadach, nie byłabyś w stanie jej wygrać - wyjaśnił szorstko, z nieco zbyt dużą dozą pewności siebie - Nie stanowisz dla mnie zagrożenia. Żadnego - nie wykładając w tę czynność zbyt dużo wysiłku, wyszarpnął rękę z jej uścisku.