Richard Bundy, przez przyjaciół nazywany Richi.. Nie proszę poczekać, przez kogo? I ta cisza przerywana cykaniem cykad. 'Richi' mówiła na niego matka. Nikt inny, chyba, nigdy nie zwrócił się do niego w tak miły sposób, bo i dlaczego miał by to robić.

Lalkarze zazwyczaj nie cieszą się zbytnią popularnością i sympatią. A to dlatego, że nie zachowują się tak, by dało się ich polubić.
Ale po kolei, chłopak ma dopiero osiemnaście wiosen. Ale to raczej dobrze, bo bycie młodym jest piękne. A z pewnością nikt tego lepiej nie wie, od człowieka, który nadal bawi się swoimi ukochanymi zabawkami. Ah, ale jakie to są zabawki. Gdyby były zupełnie normalne, zapewnię rzucił by je w kont już wiele lat temu. Ale te są wyjątkowe. Trzeba wam wiedzieć, że lalkarze nie posiadają wielu mocy magicznych. Można wręcz rzec, iż są w nie ubodzy. Ich jedyną umiejętnością jest tworzenie lalek i opętywanie ich. I nic więcej? No niestety, ale spójrzmy jakie możliwości daje nam zmiana twarzy.


Myrna- ukochana laleczka o drapieżnie różowych włosach. Delikatne rysy twarzy, poranione są pęknięciami. Najgorsze z nich jest zasłonięte wąską wstążką biegnącą na ukos przez środek. Duże oczy, w wielu kolorach błyszczą się i znacznie wyrużnają na kredowym cerze. W postaci nie opętanej, czyli zwyczajnej laki Myr ma niecałe sześć cali. Zaś po opętaniu staje się w zrostu nie przekraczającego 160 cm. Ubrana jest w ciemnoszary gorset i poszarpaną spódnice oraz buty na wysokim obcasie. Przez jej ekstrawagancki wygląd Bundy zazwyczaj nie używa jej w towarzystwie ludzi.

Brajan- pierwsza lalka jaką sam stworzył. Ma ją przy sobie, może z sentymentu, a może z przyzwyczajenia. W przeciwieństwie do Myr. nie wyróżnia się zbytnio z tłumu. Ciemnobrązowe włosy i mocno zarysowane rysy, oczy prawie czarne- no w sumie to oko. Bo lewe Richi wydłubał któregoś dnia z nudów i zakrył je opaskom. Jako lalka jest większy od swojej siostrzyczki, mniej więcej o trzy, trzy i pół cala. A co za tym idzie po opętaniu też by nad nią górował. Ubrany jest w szarą koszulę i skórzany płaszcz. Spodnie nieco poszarpane- właściciel znęcał się nad nimi.

Powinniśmy jednak wrócić do naszego bohatera, bo nawet jeśli jego pacynki są ciekawe, to on też nie jest wyjątkowym okazem. A dlaczegoż to? Po tym jak oderwiemy oczy od jego maski przedstawiającej czaszkę i przestaniemy zwracać uwagę na jego nad wyraz nie przeciętny wzrost- 195 cm. Ujrzymy całkiem normalną osobę. Kruczoczarne włosy i oczy w kolorze dojrzałych kasztanów. Co do twarzy ma ostro zarysowane kości policzkowe i lekko zadarty nos. Osobiście go nie cierpi. Woli w ogóle nie pokazywać twarzy. Jak to mówi "im mniej osób wie jak wyglądam tym lepiej". Jest dobrze zbudowany, ale starannie to okrywa, pod za dużymi ubraniami.  Może się do tego nie przyzna ale tak czuje się bezpieczniej. Oh, muszę wam jeszcze powiedzieć, iż na szyi nosi wiele talizmanów, każdy go przed czymś chroni. Może to głupie, ale jeśli się zastanowimy nad tym, że chodzą po ziemi takie istoty jak on, to łatwo można dojść do wniosku, że z pewnością setki o wiele groźniejszych czekają by go zeżreć.

Chyba już niewiele zostało nam do powiedzenia o tym jakże interesującym jegomościu. Tu zaczniemy może od tego skąd pochodzi to coś. A urodził się w Irlandii prawdopodobnie w jakiś deszczowy wieczór. Sam uważał, że miał szczęśliwe dzieciństwo. Matka tak nie uważała. Poinformowano ją o aspołecznym zachowaniu Richarda jeszcze zanim zaczął chodzić. Zamiast bawić się jak wszystkie dzieci on siedział i obserwował je. "Taki pedofil od urodzenia." sam powiedział parę lat później. Dziwne dziecko, które własne towarzystwo i  wymyślone przez siebie historie przekłada nad przyjaciół.  Gdyby nie babcia, która zauważyła kim jest zanim ktokolwiek posłał go zmusić do zmiany, skończył by zamknięty w piwnicy. Ona też dała mu pierwsze lelki. Z początku siedział z nimi w ciemnym pokoju i odgrywał sceny, które widział w ciągu dnia. Gdy podrósł, to właśnie ona pokazała mu wszystko co teraz umie.  Tak więc nim skończył dziesięć lat potrafił już tworzyć własne pacynki, a nim skończył kolejne pięć, potrafił już, bez powikłań, je opętać. Dopiero w ciągu ostatnich paru opanował zmianę głosu i to, iż po wejściu w nie wydają się żywymi istotami.
Stworzył kiedyś lalkę chłopca, o białych włosach. Na niej ćwiczył. Można powiedzieć, że była jego drugim wcieleniem. Któregoś wieczoru został wyzwany do walki. A musicie wiedzieć, że poza przemianami jego moce były znikome. Oczywiście dupa nie pozwoliła mu nie stawić się na wezwanie. Zarówno on jak i wilkołak, byli jeszcze dzieciakami. Bundy przegrał w nie więcej jak dziesięć minut. Oczywiście nie zrobili sobie krzywdy. Albo raczej psowaty nie zrobił mu krzywdy, bo co szczyl może.  Jednakże  kukła nie nadawała się już do niczego. Richi poczuł to jak stratę najlepszego przyjaciela. Po po paru dniach babka zapytała do z przestrachem co się dzieje. "Nie czułem się samotny, dopóki nie pojawiło się coś, za czym porządnie zatęskniłem. Samotność i tęsknota to dwie strony tego samego medalu prawda?" Od tamtego czasu nie walczył. I dlatego, że nie miał z kim i dla tego, że jedynymi rzeczami które kochał były jego lalki.

Na które zajęcia chce uczęszczać? Wieczorowe. Do jakich kółek zainteresowań chce dołączyć? Może na artystyczne.
Rzeczy, które przy sobie zawsze ma? Dwie laki: Myrnę i Brajana. Sznurki Myr obwiązane są wokół prawej ręki a Brajana wokół lewej. Drobniaki w kieszeniach.
Jakieś ciekawostki? Chyba wszystko wyjdzie w praniu.